Većina varaličara sa naših velikih reka smatra da se smuđ tokom toplijeg dela godine sa obale najuspešnije lovi u sumrak i svitanje, i to na voblere, dok se od polovine jeseni pa do lovostaja najbolje prolazi na razne džigove i glavinjare, i to preko dana. Sve to u načelu nije netačno, ali ne važi uvek, a naročito ne onda kada su vreme i hidrološki uslovi atipični za određeni period.
Iako je kalendarska jesen odavno počela, pa nam je sada zima već bliža nego ljeto, uslijed natprosječno toplog i relativno suvog vremena, koje je veoma dugo potrajalo, naše tekućice i stajaćice hladile su se sporije nego što je bilo očekivano. Temperatura Dunava i drugih velikih rijeka se skoro do polovine novembra kretala između 10 i 15º C, a voda je bila relativno niska i bistra, što je, uz mnoštvo aktivne sitne ribe u priobalju, činilo dnevni lov smuđa na varalicu veoma komplikovanim. Ali u večernjim satima situacija se popravljala, jer je taj grabljivac prilazio obali i aktivno se hranio u kratkim vremenskim intervalima (tzv. cugovima). Na iznenađenje pojedinih varaličara koji se kao pijan plota drže jednom usvojenih teorija, pa smatraju da je ovo vrijeme samo za gumene i silikonske mamce vođene pri dnu, u takvim uslovima su najbolje rezultate davali vobleri neutralnog (suspending) tipa, ponuđeni na specifičan način.
U Ribolovu je u skorije vrijeme u više navrata bilo riječi o lovu smuđa na voblere. Opisane su mnoge prezentacije primjenljive u radu sa plivajućim i tonućim modelima, a oni neutralni (eng. suspending) u tim su člancima tek uzgred pominjani, uglavnom kao najefikasniji za lov neaktivnih grabljivica. Ovom prilikom ćemo se malo više pozabaviti takvim varalicama, koje možemo voditi na više načina neodoljivih za predatore, čak i u uslovima kada sve oko njih vrvi od sitne ribe... (-Ceo tekst možete pročitati u Ribolovu br. 337, od 22.11.2013.-)