Iako nastojim da grabljivice u svakoj konkretnoj situaciji lovim najprimjerenijom tehnikom i mamcem, tek sam prošle godine počeo da intenzivnije upražnjavam i sistematski proučavam lov smuđa muvanjem, tj. povlačenjem živog ili mrtvog kedera. Taj veoma efikasni, ali pri tom izuzetno suptilan način pecanja neupućenima djeluje veoma jednostavno, ali zapravo ima mnoštvo varijacija i zahtijeva od ribolovca da dobro sklopi poveliki mozaik elemenata kako bi postigao maksimalan efekat u datom momentu.
Izlazeći sa nekoliko iskusnijih kolega na različite vode (Dunav, Savu, Tisu i Tamiš), isprobao sam razne varijante ove tehnike i uvjerio se da može biti izuzetno produktivna, naročito u uslovima dobre vidljivosti – kada je voda bistra, a vrijeme sunčano, kao i onda kada je vrlo topla ili izrazito hladna. Prednost ovakvog načina ribolova u odnosu na lov vještačkim mamcima ogleda se i u tome što nekim montažama koje se koriste za muvanje možemo kedera adekvatno prezentovati i na najnepristupačnijim terenima, na kojima sa varalicama ne bismo imali šta da tražimo, tj. mogli bismo računati samo na zapinjanja za prepreke i kidanja.
NAJJEDNOSTAVNIJA MONTAŽA za varaličarenje na kedera dobija se njegovim navlačenjem na udicu sa džig glavom. Udicu provučemo kroz usta i tijelo, pa je izvučemo na leđa. Kako je keder direktno oslonjen na olovo koje udara o dno, a i trpi pritisak prilikom zabacivanja i povlačenja, relativno brzo se ošteti i treba ga često mijenjati. Trajnost mu se može donekle produžiti tako što mu se usta zatvore pomoću komada bakarne žice, čime se sprečava da voda vrši pritisak na unutrašnjost i smanjuje otpor pri povlačenju, ali se to ne isplati na terenima sa obiljem krša, na kojima se kederi u svakom slučaju brzo »habaju« i mnogo kidaju... (-Ceo tekst možete pročitati u Ribolovu br. 333-)